چه کسی دموکرات ها را خر و جمهوری خواه ها را فیل کرد؟ - مجله یک کامپیوتر

این دو حیوان پایه فرهنگ بصری ایالات متحده اند که به اندازه سانتا کلاوس (شخصیت بابا نوئل) یا عمو سم (نماد دولت در آمریکا) شناخته شده اند.

الاغ، حزب دموکرات را نشان می دهد و فیل، نماد حزب قدیمی بزرگ یا همان حزب جمهوری خواه است. با این حال، بیشتر آمریکایی ها اگر بدانند که هر دو نماد سیاسی (و همچنین بابا نوئل و عمو سم) توسط یک کارتونیست مستقل طراحی شده، به شکل مدرن امروزی درآمده و همه گیر شده اند، غافلگیر خواهند شد.

نام این کارتونیست توماس نَست بود و در دوران کارش در هفته نامه هارپر، از سال 1862 تا 1886، تبدیل به اولین کارتونیست سیاسی بزرگ آمریکا و یکی از تندتدرین هجونویسان شد. او در یکی از پیچیده ترین و پرجزئیات ترین طرح هایی که روی چوب حکاکی کرد و با آن به یادآورده می شود، جنگ داخلی، حماقت های نوسازی، مهاجرت و مهم تر از همه، دستگاه سیاسی تامانی هال (سازمانی قدرتمند درون حزب دموکرات) را مورد انتقاد قرار داد.

بعضی ها معتقدند که کلمه نستی (به معنی تند و زننده) از نام خانوادگی این هنرمند گرفته شده و در حالی که غلط بودن این فرض تقریباً محرز است، یک نگاه به کارتون های او ممکن است شما را قانع کند که همینطور است.

مورخان ادعا می نمایند نست که در دهه 1840 و 1950 در شهر نیویورک بزرگ شده و در کودکی مورد خشونت و تحقیر قرار گرفته بود. در واقع، دو مضمونی که در کار حرفه ای او مشهود است، تمسخر عاری از هرگونه احترام او برای گردن کلفت ها در همه شکل ها و اندازه ها و همدردی با قربانیان آنان است.

در هفته نامه هارپر او بین این دو قطب (ظالم و مظلوم) حرکت می کرد. در یک کارتون معروف با عنوان بدتر از برده داری (1874)، نست نشان می دهد که یک خانواده سیاه پوست بی دفاع در مقابل یک کلانسمن (عضو فرقه نژادپرست کوکلاکس کلان) که پوزخندی به لب دارد، زانو زده اند.

در یک کارتون دیگر که یک پارودی تمسخرآمیز از اتحاد کوکلاکس کلان ها با دستگاه سیاسی نیویورک با عنوان آنها یکدیگر را می بلعند است، قربانی ای وجود ندارد و تنها دو مرد با چشمانی از حدقه بیرون زده، در حال خوردن یکدیگر به شکل ایروباروی (Ouroboroi) به تصویر کشده شده اند.

امروزه کارتون های سرمقاله ای یا همان کارتون های سیاسی، باید تصاویری مختصرومفید و عمداً ساده شده ای باشند؛ بطوری که بتوانید در نیم ثانیه در حال خواندن اخبار آن را در ذهنتان پردازش کنید. در مقابل، کارتون های متراکم و دقیقِ نست، خود به مثابه اخبار بودند: نه فقط تصویر، بلکه مباحثی که باید نقطه به نقطه آن مورد بحث و تجزیه وتحلیل قرار می گرفت.

از کارتون سال 1874 نست با عنوان سومین دوره وحشت بیشتر بخاطر جا انداختنِ فیل به عنوان نماد حزب جمهوری خواه یاد می شود. در ماه های منتهی به انتخابات میان دوره ای، نشریه نیویورک هرالد که در آن موقع حمایت چندین نامزد دموکرات را داشت، شایعه ای منتشر کرد مبنی بر اینکه اولیس گرانتِ جمهوری خواه، قصد دارد در سال 1876 برای سومین دوره، رئیس جمهوری ایالات متحده شود. البته این کار قبل از بیست ودومین اصلاحیه قانون اساسی ایالات متحده غیرقانونی نبود اما قطعاً با واکنش منفی روبه رو می شد.

نست، یکی از هواداران افتخاری حزب لینکلن، نشریه هرالد - دموکرات ها - را به شکل خری که درون پوست شیر نقاشی کرد که حیوانات دیگر را با داستان هایی خشن از دیکتاتوری اولیس گرانت می ترساند. در میان این حیوانات یک فیل بزرگ و احمق هست که رأی جمهوری خواستار نامگذاری شده است و به نظر می رسد در حال پریدن از روی یک سنگ است.

نست اولین طنزپردازی نبود که انسان ها را با حیوانات مقایسه می کرد. داستان خر در پوست شیر، به اسوپ، قصه گوی یونان باستان برمی شود. او حتی نخستین هنرمندی نیست که جمهوری خواستار را با جانوران پوست کلفت مقایسه می نماید. حداقل یک دهه پیش تر، در تبلیغات، حزب قدیمی بزرگ را با شعار فیل را ببین مطرح نموده بودند؛ اصطلاح عامیانه مبهمی از دوران جنگ های داخلی آمریکا که بطور سردستی شجاعانه بجنگ معنا شده است.

همچنین در حالی که نست حزب دموکرات را بارها به شکل یک خر توصیف می نماید (هرچند در سومین دوره وحشت در واقع شکل روباه به خود می گیرد)، این دو از دوران حکومت جکسون در نیم قرن پیش از او به هم مرتبط شده بودند.

اما این نگرشِ نست بود که سیاست آمریکا را به عنوان یک طویله بزرگ و کثیف نمایش داد- یا شاید سیرکی بسیار شبیه به همانی که بارونوم و بیلی سه سال قبلش در نیویورک راه انداخته بودند. مانند بهترین هجونویسان، او هم مسلکان خود را هم درست مثل مخالفانش تمسخر می کرد و به این ترتیب، او حزب قدیمی بزرگ (جمهوری خواستار) را به عنوان موجودی ضعیف و دستپاچه که دائماً در مسیر اشتباه ول می چرخید تصویر کرد؛ موجودی که جثه اش بیشتر یک نقطه ضعف بود تا نقطه قوت.

الاغ های نست هم وضع بهتری نداشتند؛ یک کارتون از سال 1879 یک الاغ منگ که از دم آویزان شده و کم مانده به دره هرج ومرجِ مالی سقوط کند را نشان می دهد. در حقیقت، اغلب کارتون های او فیل ها و الاغ ها را طوری توصیف می نمایند که فقط یک تار مو تا هرج ومرج فاصله دارند.

یک ارزیابی کاملاً عادلانه از رهبران جمهوری خواستار و دموکرات ها در دوران طلاکاری شده (مارک تواین، نویسنده نامدار آمریکایی قرن نوزدهم آمریکا را دوران طلاکاری شده توصیف نموده است که کنایه ای است از زرق وبرق سطحی و فساد درونی این دوران).

در دهه 1880، نست ترسناک ترین هنرمند آمریکا بود که دشمن قسم خورده آدم های حقه باز و کلاهبردار در جناح راست و البته جناح چپ بود. سپس، در یک پیچ وتاب نست گونه، چنانکه درخور سرنوشت شخصیت های کارتون هایش بود، در یک کلاهبرداری او تمام پول خود را از دست داد؛ نوعی از عملیات کلاهبرداری که او تمام دوران حرفه ای خود را صرف آگاهی بخشی در مقابل آن نموده بود! او در سال 1890، با انتشار کتابی از طرح های کریسمس، کوشش کرد تا دوباره مال و اموالی به دست آورد.

با این حال، به نظر می رسد که او کمی از نیروی خلاقیتش را که در هفته نامه هارپر به دست آورده بود از دست داده بود و دهه آخر زندگی اش را با ضعف جسمانی گذراند و بطور دردناکی می دانست که مدت زیادی از بهترین دوران کاری اش گذشته است.

اما به لطف نوآوریِ توماس نست، فیل و الاغ همچنان در راهپیمایی ها و جشن های سیاسی زنده مانده اند. تا همین امروز، فیل همچنان نماد رسمی حزب جمهوری خواه است و اگر چه دموکرات ها هنوز نماد خودشان را رسماً اعلام ننموده اند اما برای اینکه با یک الاغ روبه رو شوید، لازم نیست بیشتر از چند قدم در یکی از راه پیمایی های آنها قدم بزنید!

با توجه به اینکه این دو حیوان در کارتون های نست ضعیف، احمق، شنماینده و گیج تصویر شده اند، کمی عجیب است که هر دو حزب سیاسی عمده آمریکا نمادهای خود را مشتاقانه در آغوش گرفته اند. شاید هیچ یک از طرفین به خود زحمت نداده اند قبل از انبارکردن کیسه های اقلام تبلیغاتی شان محتویات آنها را آنالیز نمایند! یا شاید آنها هم از طنز و تمسخر نست باخبر بوده اند و به این نتیجه رسیده اند که واکنش مناسب این است که به این تمسخر بپیوندند.

منبع: cnn.com

history.org newcastlenow.org

خبرنگاران - میثم خدمتی

بانیما